به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، با فرارسیدن نهم ربیع‌الاول، حال‌وهوای تازه‌ای در میان شیعیان جهان شکل می‌گیرد. روزی که در حافظه تاریخی شیعه جایگاه ویژه‌ای دارد. نهم ربیع، روزی‌ است که بنا بر روایت‌ها، امامت حضرت مهدی (عج)، دوازدهمین امام شیعیان و آخرین حجت الهی بر زمین، آغاز شد و به همین دلیل، در نگاه بسیاری از پیروان مکتب اهل‌بیت (ع)، این روز نقطه عطفی در حیات اعتقادی شیعه محسوب می‌شود.

از ماتم تا مأموریت

این روز، بلافاصله پس از ایام عزاداری امام حسن عسکری (ع) فرا می‌رسد؛ امامی که در سن ۲۸ سالگی، به شهادت رسید و پس از او، فرزندشان حضرت حجت بن الحسن (عج)، در حالی که در سن کودکی بودند، به‌فرمان الهی عهده‌دار امامت شدند. انتقال این مسئولیت بزرگ در فضایی از خفقان سیاسی و امنیتی آن زمان، آغاز دوران جدیدی را رقم زد؛ عصر غیبت و انتظار.

امروز، با گذشت قرن‌ها از آن واقعه، نهم ربیع‌الاول، همچنان حامل پیام‌هایی تازه برای جامعه شیعه است. جشنی که تنها جنبه شعاری یا احساسی ندارد، بلکه باید بهانه‌ای باشد برای بازخوانی معنای امامت، انتظار، و مسئولیت شیعه در دوران غیبت.

شور اجتماعی، مسئولیت جمعی

در سال‌های اخیر، شاهد شکل‌گیری جریان‌هایی تازه در بزرگداشت این روز بوده‌ایم. از برگزاری جشن‌های خیابانی و هیئتی تا پویش‌های رسانه‌ای، جلسات تحلیل تاریخی و حتی گفت‌وگوهای تمدنی درباره جایگاه امام مهدی (عج) در آینده‌ جهان.

در فضای رسانه‌ای، بسیاری از فعالان فرهنگی تلاش کرده‌اند این روز را از حاشیه به متن بیاورند؛ با تأکید بر اینکه «انتظار»، تنها به‌معنای چشم‌به‌راه بودن نیست، بلکه نوعی زیست فعالانه و مشارکت در ساختن جامعه‌ای عدالت‌محور، اخلاق‌گرا و آماده برای ظهور است.

به‌سوی نهم ربیع؛ چگونه باید آماده شد؟

نهم ربیع، فرصتی برای آگاهی‌بخشی جمعی است. برای بازسازی پیوندهای اعتقادی مردم با امام زمانشان و برای بازتعریف «جشن امامت» نه به‌عنوان یک روز شاد، بلکه یک آغاز جدی برای بازسازی معنوی و اجتماعی.

همزمان با افزایش فعالیت‌های فرهنگی در آستانه این روز، یک سؤال اساسی پیش‌روی رسانه‌ها، هیئات و نهادهای دینی است:

چگونه می‌توان نهم ربیع‌الاول را به یک سرمایه اجتماعی ماندگار تبدیل کرد؟

آیا صرفاً با مولودی‌خوانی و چراغانی؟ یا با تبدیل آن به یک گفتمان زنده در عرصه عمومی، درباره آینده، عدالت و نقش مردم در تحقق وعده‌های الهی؟

نهم ربیع، بیش از هر چیز، نیازمند محتوا است؛ محتوایی که دل‌ها را گرم کند، ذهن‌ها را درگیر کند، و جامعه را برای ظهوری که وعده‌اش داده شده، مهیا کند.

اکنون که به استقبال نهم ربیع‌الاول می‌رویم، باید این روز را نه‌فقط جشن بگیریم، بلکه بفهمیم، تبیین کنیم و زندگی‌اش کنیم. رسانه‌ها، هیئات مذهبی، فعالان فرهنگی و خانواده‌ها، همه در شکل‌دادن به معنای امروزین این مناسبت نقش دارند.

در نهایت، شاید بزرگ‌ترین هدیه‌ای که می‌توانیم به صاحب این روز بدهیم، یک جامعه زنده، بیدار و متعهد باشد؛ جامعه‌ای که هم منتظر است و هم در مسیر ساختن آینده مسئولانه قدم برمی‌دارد.

انتهای پیام/

تبدیل غزه به گورستان کودکان؛ گرسنگی ۶۶۰ هزار کودک فلسطینی