باشگاه خبرنگاران جوان ـ محمدمهدی زمانی جمشیدی، روزنامه‌نگار در سالروز درگذشت منوچهر اسماعیلی برای این ستاره دوبله نوشت:

منوچهر اسماعیلی در روز هشتم از ماه فروردین در سال ۱۳۱۸ در دیار کرمانشاه متولد شد و در دوران نوجوانی به سینما و تئاتر و هنرپیشگی علاقه پیدا کرد. در آن زمان، اسماعیلی نیز مانند خیلی‌ها شناخت زیادی از دوبله که فقط حدود یک دهه از آغاز آن در ایران می‌گذشت، نداشت؛ اما از طریق یک آگهی روزنامه در سال ۱۳۳۶ متوجه آن شد و در ابتدا در آزمونی جهت فراگیری دوبله در ایتالیا شرکت و پذیرفته شد، اما به‌علت نرفتن به سربازی نتوانست عازم ایتالیا شود؛ بنابراین کار دوبله را در کشور خودمان آغاز کرد و در ابتدا کار‌های مقدماتی مانند افکت دادن، تک‌واژه‌گویی‌ها و تک‌جمله‌ها را انجام می‌داد و مبانی کار را یاد گرفت. مبدا اصلی در اوجگیری اسماعیلی در دوبله، تحت آموزش‌ها و سختگیری‌های هدفمند علی کسمایی به‌وجود آمد، جایی‌که در سال ۱۳۳۸ به‌واسطه همین سختگیری‌ها توانست در فیلم «دروازه‌های پاریس» به مدیریت دوبلاژ کسمایی و با گویندگی به‌جای «پیر براسور» تجربه موفقی به‌دست آورد و بدرخشد. اسماعیلی علاوه بر کسمایی، احمد رسول‌زاده را نیز در روند پیشرفت خود در دوبله تاثیرگذار می‌دانست؛ چراکه در «بن هور» به مدیریت رسول‌زاده خوش درخشید.

منوچهر اسماعیلی که در درک شخصیت‌ها و موقعیت‌ها و همراه و یکی شدن با آنها به شناخت و توانایی و ذوق لازمه دست یافته بود، در ادامه مسیر با جدیت و پشتکار برای حدود شش دهه مستمر در انواع ژانرها، فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی، آثار داخلی و خارجی، مستند‌ها و نریشن‌ها و حتی برنامه رادیویی «از سرزمین نور» به بهترین شکل ممکن کار گویندگی را انجام داد و در مدیریت دوبلاژ نیز که از سال ۱۳۴۲ به او محول می‌شد، آثار موفق بسیاری را عرضه کرد. اسماعیلی همچنین بازیگری را در فیلم‌هایی، چون «سردار جنگل» و «میرزا کوچک خان «در دهه ۶۰ و به کارگردانی امیر قویدل تجربه کرد و بدین شکل نیز نقش‌آفرینی‌های خوبی را از خود نشان داد.

برای بسیاری، اسماعیلی به‌عنوان یکی از متبحرین و متخصصین در صحبت کردن به‌جای چند نفر در یک اثر یا حتی در یک صحنه در گفت‌و‌گو‌های هم‌زمان بین شخصیت‌ها شناخته شده‌است. این ویژگی را به زیبایی و به‌نحو تحسین‌برانگیزی در تعداد قابل توجهی از کار‌های او دیده‌ایم، نظیر: «دکتر استرنج لاو» (بهجای سه نقش با بازی‌های درخشان «پیتر سلرز»)، «هزاردستان» (به‌جای جمشید مشایخی، عزت‌الله انتظامی، محمدعلی کشاورز و جمشید لایق)، «کمال‌الملک «(به‌جای جمشید مشایخی و عزت‌الله انتظامی)، «مادر» (بهجای محمدعلی کشاورز، اکبر عبدی و جمشید هاشم‌پور)، «سرب» (به‌جای جمشید مشایخی، هادی اسلامی و جلال مقدم)، «ای ایران» (به‌جای اکبر عبدی و کامران فیوضات)، سریال «امام علی (ع) (به‌جای داریوش ارجمند و جمشید مشایخی)، «شور زندگی» (به‌جای «کرگ داگلاس» و «آنتونی کوئین»)، «اسب کهر را بنگر» (به‌جای «گریگوری پک» و «آنتونی کوئین»)، «محاکمه در نورنبرگ» (به‌جای «اسپنسر تریسی» و «ریچارد ویدمارک»)، «ژولیوس سزار» (به‌جای «مارلون براندو» و «لوئیس کالهرن»)، «شیلات» (به‌جای داوود رشیدی و جلال پیشوائیان)، «پهلوانان نمی‌میرند» (به‌جای جمشید مشایخی و حمید مظفری) و بسیاری آثار دیگر؛ مهارت اسماعیلی در بیان لحن‌های متنوع بطور همزمان و نیز توانایی تی‌پسازی و تی‌پگویی خارق‌العاده‌اش چنین امکانی را برایش ایجاد می‌کرد. اسماعیلی حتی در کمدی‌های کلاسیک نیز حضور درخشانی داشته و پس از درگذشت زوج درخشان عزت‌الله مقبلی و حسن عباسی، در یک مجموعه فیلم ۳۰ تایی به مدریت دوبلاژ جلال مقامی در دهه ۷۰، گوینده نقش «الیور هاردی» (در کنار اکبر منانی به‌عنوان گوینده نقش «استنل لورل») بود.

زنده‌یاد اسماعیلی در انبوهی از آثار مطرح خارجی و داخلی و بهجای بسیاری از بازیگران توانای خارجی و داخلی صحبت کرده‌، اما دلیل والا بودن هنرش نه بزرگی نام این هنرمندان، که در ارائه درخشان هنر گویندگی خود و علت بزرگی‌اش در عظمت شخصیت و اخلاق و هنرش بوده‌است. در نهایت، بهترین و زیبنده‌ترین عبارات برای توصیف هنر زنده‌یاد منوچهراسماعیلی، همان جملات معروفی است که با صدای خودش در در فیلم «دانتون» از زبان شخصیت «ژرژ دانتون» میشنویم: «صدای من در تاریخ، طنین‌افکن است، صدای من جاودان می‌ماند، برای آیندگان، برای گوش‌های مردم، مردمی‌که قلبی تپنده دارند.»

منبع: روابط عمومی رسانه ملی

ایران: سازمان ملل و شورای امنیت بدون ابهام حمله تروریستی سیستان و بلوچستان را محکوم کنند