حکومت هند در سابقه تاریخی خود، سنت‌های شناخته شده‌ای داشت و مردم هند در نحوه رفتار درست با ادیان مختلف معتقد بودند که هر کسی در هر مذهبی آزاد باشد که به دستورات مذهبی خود عمل نماید و از زمان ورود اسلام به هند یعنی از اواخر قرن یکم تا سال‌های اخیر، از سلاطین گورکانی تا ماهاتما گاندی و تا زمان شکست حزب کنگره و حاکمیت بی جی پی، این سنت حسنه پابرجا و مورد احترام بود.

بزرگان این حکومت‌ها و سلاطین مانند اکبر شاه گورکانی بسیار تلاش کردند که مسلمانان و هندو‌ها را به هم نزدیک کنند. قیام مردم هند اعم از مسلمانان و هندو‌ها علیه استعمار انگلیس در سال ۱۸۵۷، یک نمونه از همکاری و همدردی پیروان دو مذهب مهم در هند، یعنی اسلام و هندو، در دفاع از استقلال وطن و مبارزه با استعمار بود. بزرگانی، چون ماهاتما گاندی، جواهر لعل نهرو، لعل بهادرشاستری، ایندیرا گاندی، راجیو گاندی و از سوی دیگر سر سید احمد خان، ابوالکلام آزاد و دکتر ذاکر حسین از پایه گذاران حزب کنگره بودند که مسلمانان و هندو‌ها با کمک هم توانستند بر استعمار ۵۰۰ ساله انگلیس بر این سرزمین خاتمه دهند و سال ۱۸۵۷ دست در دست هم قیام کردند و در سال ۱۹۴۷ بعد از ۹۰ سال مبارزه بی امان، استقلال هند را به دست آوردند ولی با دخالت انگلیس در اواخر استعمار منحوس آن کشور در هند موضوعی که قبلا هیچ گاه در هند رایج نبود راه افتاد و مسلمانان و هندو‌ها بیش از هر زمان دیگری در تاریخ با یکدیگر درگیر شدند.

شادروان ماهاتما گاندی بسیار هوشیارانه عمل کرد و روز عاشورا را در تمام کشور تعطیل رسمی اعلام نمود و این کار برای احترام به مسلمانان بود ولی با تشدید دخالت عوامل انگلیس، شخصیت‌های بزرگی همچون محمد علی جناح چاره را در این دیدند که کشور را به دو قسمت هندونشین و مسلمان نشین تقسیم کنند که پاکستان در یکسو و هندوستان در طرف دیگر باشد. از زمان انشقاق هند و پاکستان، سه جنگ در سال‌های ۱۹۴۸ و ۱۹۶۵ و ۱۹۷۱ اتفاق افتاد.

در سال ۱۹۷۱ بعضی از القائات تندروانه در هند، خانم گاندی بر خلاف خط مشی شادروان مهاتما گاندی و پدرش جواهر لعل نهرو و با دخالت‌های شوروی سابق پاکستان شرقی را از غربی طی جنگی تحمیلی جدا کرد. در آن زمان بین مائوئیست‌های چین و به تعبیر چینی‌ها تجدید نظرطلبان روسی نزاع سیاسی تا حد درگیری نظامی در کنار رودخانه اوسوری درگرفت ولذا روس‌ها برای اینکه بتوانند به پیروزی برسند به هندی‌ها نزدیک شدند و هواپیمای میگ، تانک‌های زرهی T۷۲ و تکنولوژی انرژی هسته‌ای به آنها دادند. در آن زمان یحیی خان که رئیس جمهور پاکستان بود، استعفا داد و ذوالفقار علی بوتو وزیر خارجه، سکان اجرایی کشور را به دست گرفت و در داخل پاکستان حزب مردم را تشکیل داد و در سازمان ملل نطق تاریخی ایراد کرد و در حالی که گریه می‌کرد شرح می‌داد که چگونه پاکستان تجزیه شد. بعد‌ها بوتو کار مهمی انجام داد و تلاش کرد به چین نزدیک شود و چینی‌ها نیز باانگیزه مقابله با روس هاو دستیابی به اقیانوس هند، به پاکستان از جمله در مورد انرژی هسته‌ای کمک زیادی کردند و پس از آن ضیاءالحق علیه ذوالفقار علی بوتو کودتا کرد و او را کشت و بنا به قولی آمریکایی‌ها در هواپیمای ضیاء الحق مواد منفجره گذاشتند. البته در کنار هزاران نفر مسلمان و هندو در جریان این جابجایی، چالش و درگیری‌های قومی برخی روسای آنها نیز از دو طرف ترور شدند. به طور مثال مهاتما گاندی توسط نیرو‌های افراطی ترور شد، خانم گاندی توسط سیک‌ها کشته شد و راجیو گاندی نیز توسط افراطی‌های جنوب هند (تامیل ها) ترور گردید و همانطور که گفته شد ضیاء الحق و ذوالفقار علی بوتو و بعدا خانم بی نظیر بوتو نیز ترور یا اعدام شدند. امروز متاسفانه شاهدیم بعضی از تندرو‌های هندو به جان مسلمانان افتادند و باید گفت نمی‌توانند بیش از ۵۰۰ میلیون مسلمان شبه قاره در پاکستان و هندوستان و بنگلادش و همچنین ۳۰ میلیون مسیحی و ۳۰ میلیون سیک را از بین ببرند و حقوق حدود ۶۰۰ میلیون غیرهندو را نادیده بگیرند و مدعی پیشرفت باشند و درمقابل ترقی خواهی و پیشرفت و تفکرات خالص منطقی و دینی آنها بایستند. توصیه ما این است که هر چه زودتر این اقدامات تأسف برانگیز که موجب تضعیف و بدنامی می‌شود را متوقف کنند و باید بدانند که صهیونیست‌هایی که در حال اضمحلال می‌باشند، کشور‌های غربی و آمریکا نیز در حال ضعف هستند و نمی‌توانند به چنین سیاست تبعیض مذهبی کمک کنند و در این بین نکته بسیار تاسف آور این اس که هند در زمان حاکمیت بزرگانی، چون گماهاتما گاندی و جواهر لعل نهرو و شاستری سر آمد و ستون فقرات کشور‌های غیر متعهد بود و نمی‌توانند در برابر ۵/۱ میلیارد نفر از مردم مسلمان جهان بایستند و در عین حال حیثیت هند را که به واسطه سیاست‌های درست و با اقتدار اسلاف آنها مانند مهاتما گاندی، نهرو و... ایجاد گردیده از بین ببرند. سرنوشت صهیونیست‌ها در جنگ اخیر باید پیش روی هندی‌ها باشد که علی رغم همه حمایت‌های غربی‌ها در حال ضعف و شکست و زبونی می‌باشند.

ضرورت توجه هند به سابقه ارزشمند زندگی مسالمت آمیز ادیان